(meer hele mooie foto's onderaan)
Het is alweer 2023. Het Corona virus is er nog wel maar gelukkig gelden er in Nederland en Europa geen beperkingen meer en wordt het virus verder beschouwd als een griepvariant. De tijd van lockdowns, avondklok, gesloten cafés en restaurants en gesloten grenzen lijkt dus definitief verleden tijd. Het maakt het plannen van een fietsweek al een heel stuk aangenamer om niet met de onzekerheid rekening te moeten houden of de geplande week überhaupt wel doorgang kan vinden.
Na een onvergetelijke fietsweek van 2022 in Zwitserland, waarbij o.a. de mythische beklimmingen van de Grimselpas, Furkapas, Gotthardpas, Nufenenpas, Grose Scheidegg en de Sustenpas bedwongen werden, werd er gezocht naar een ander gebied om wederom te kunnen fietsen.
Er werd besloten om in 2023 af te reizen naar de Dolomieten in Noord-Italië. Het is voor de meeste deelnemers van dit jaar niet de eerste keer dat ze in dit gebied in Italië gaan fietsen. In 2016 zijn wij als TC Everlo al afgereisd naar de plaats Pozza di Fassa vanwaar we in dit gebied al de nodige kilometers en beklimmingen hebben gemaakt. Dit jaar is er voor gekozen een hotel in de plaats Corvara te boeken. Het hotel is door Robert al in een heel vroeg stadium geboekt en wel in oktober 2022. Dit omdat de populariteit van dit gebied onder fietsers heel erg groot is.
In de aanloop naar deze week zijn er veel aanmeldingen binnen gekomen van TC Everlo leden die graag mee wilden naar dit fietsgebied. Echter helaas hebben diverse leden zich ook moeten afmelden, en helaas was de oorzaak bij bijna al deze leden dezelfde, lichamelijke ongemakken waardoor ze niet konden deelnemen aan deze fietsweek. Wij wensen al deze leden veel beterschap toe en hopen voor allen op een voorspoedig herstel en hopelijk kunnen ze weer snel hun geliefde hobby oppakken.
Na veel gepuzzel heeft Robert het weer voor elkaar gekregen om de geboekte kamers van het hotel bezet te krijgen, wat er uiteindelijk in resulteerde dat we met 12 mannen zijn afgereisd naar Corvara.
De volgende TC Everlo leden zijn meegegaan naar Italië:
· De 3JS: Jos Bongers, Jos Reinders en Jos van Leeuwen tevens debutant
· De benjamin van de groep en ook debutant Chris Korsten
· De drijvende kracht en opperhoofd van de fietsweek Robert Lenders
· Nog een debutant uit het maasdorp Kessel Frank Zeetsen
· De PR man, fotograaf en cameraman in een, Roger Lenders
· En dan nog een groep oud gedienden van het eerste uur: Frank Martens, Mark Beurskens, Erwin Kersten, Stefan Peters en Roy Teeuwen.
Op vrijdag 23 juni was het dan eindelijk zover, er werd in alle vroegte koers gezet richting Corvara. Na ongeveer 890 km kwamen we in de middag aan bij ons hotel voor de komende week, Hotel Villa Eden, www.villaeden.com, wat overigens een echte aanrader bleek voor deze week.
Corvara is gelegen op een bergplateau tussen het waanzinnige massief van de Dolomieten op een hoogte van 1.568 meter boven zeeniveau. Het dorp telt 1.400 inwoners en is zowel in de zomer als in de winter een walhalla voor de mensen die houden van actieve buitenactiviteiten.
Eerste fietsdag zaterdag 24 juni
Onze eerste fietsdag in Italië. Er waren thuis al diverse routes in elkaar geknutseld. In deze regio is het voor een berggebied ongekend wat de mogelijkheden zijn om beklimmingen van de diverse passen aan elkaar te rijgen. Op vrijdag is unaniem besloten om op deze dag de Dolomieten Marathon, of zoals ze dit in Italië noemen Maratona dles Dolomites, te fietsen. De Dolomieten Marathon is een zogenaamde Gran Fondo of Cyclosportieve. Dit is een fietsevenement voor fanatieke wielrenners, het is een open amateurwedstrijd, maar heeft geen officiële UCI status. Er is een tijdregistratie en de deelnemers variëren van wielertoeristen tot amateurs en ex-profs. Er kunnen maximaal 8.000 fietsers deelnemen die onderverdeeld worden in verschillende categorieën. Er kan gekozen worden tussen de afstand van 106 of 138 kilometer.
Wij zijn na een uitstekend ontbijt, waarbij de borden goed volgestapeld worden met broodjes, croissantjes, vlees en kaaswaren, en als dit op was men nog yoghurt met verschillende muesli varianten naar binnen kon werken, om 9.00 uur met zijn alle gezamenlijk vertrokken.
De eerste 75 kilometer zijn voor zowel de tocht van de 106 kilometer als de tocht van de 138 kilometer exact hetzelfde, dus ideaal om samen te fietsen. Je kan hierdoor onderweg nog beslissen welke afstand je uiteindelijk wil fietsen. Een andere prettige bijkomstigheid was dat de ronde over de passo Campolongo, passo Falzarego en de passo Valparola tussen 8.30 uur en 14.30 uur auto en motor vrij was, er mogen dan enkel en alleen fietsers de weg op.
Onze route ging als eerste over de passo Campolongo, dus vanuit het hotel was het gelijk klimmen geblazen. Ik zal jullie in dit verslag niet vermoeien met lengtes en stijgingspercentages van de verschillende beklimmingen. Voor de lezers die dit leuk vinden kunnen alle beklimmingen vinden op de site www.climbfinder.com. Na de beklimming van de passo Campolongo wordt je ook getrakteerd op een afdaling, die ons naar de plaats Arabba bracht. In Arabba ging het voor ons rechts af, we verlieten dus de autoloze route om ons schrap te zetten voor de beklimming van de passo Pordoi. Een mooie geleidelijke klim over super strak asfalt die ons naar een hoogte van 2.237 meter boven zeeniveau brengt. De klim telt 33 haarspeldbochten die in het Italiaans worden aangeduid met “tornanti”. Je klimt te midden van groene bergweides en het langgerekte bergmassief van de Sella groep. Het continue zicht op de spectaculaire rotswanden is imposant. Na de beklimming wordt er weer afgedaald tot we rechtsaf slaan en de borden van de passo Sella volgen, wat weer gelijk betekend dat het weer terug schakelen wordt, er moet weer geklommen worden. De passo Sella is de volgende berg die we over moeten. Ook hier kom ik als schrijver woorden tekort om de schoonheid van dit gebied te omschrijven. Bij iedere keer knipperen van de oogleden is er opnieuw de verbazing van de ruigheid en schoonheid van deze streek. De passo Sella achter ons latend gaan we weer met de handen onder in de beugel om de optimale controle te krijgen over onze fiets tijdens de afdaling. De afdaling is van korte duur, wederom draaien we rechtsaf richting de beklimming van de passo Gardena. Ook op deze top is het genieten, je blijft uitzicht houden op het machtige “Gruppo di Sella”. De afdaling vanaf de Gardena pas brengt ons terug in de plaats Corvara en dus ook weer terug bij ons hotel. Bij aankomst in Corvara hebben we het bij wielrenners wereldberoemde Sella ronde afgelegd. Echter kunnen wij onze schoenen nog niet definitief uitklikken voor deze dag, al lonkt het terras van ons hotel wel om daar lekker van de zon te genieten en ons te belonen met een lekker drankje.
We zetten onze tocht voort en zijn weer beland op het autovrije gedeelte. Voor de tweede keer deze dag beklimmen we de passo Campolongo, en na de afdaling komen we weer in de plaats Arabba aan. Waar we vanmorgen rechts zijn afgedraaid, slaan we nu linksaf. Een mooie geleidelijk aflopende weg brengt ons naar het punt waar de keuze gemaakt dient te worden, of de 103 kilometer waarbij men afdraait naar de klim van de passo Falzarego, of de 138 kilometer waarbij men afdraait naar de beklimming van de passo Giau.
De keuze wordt door een ieder gemaakt en de groep die er voor gekozen heeft om de Dolomieten marathon van 103 kilometer te voltooien vervolgt zijn weg over de passo Falzarego om gelijk hierna de passo Valparola te beklimmen. Hierna was het afdalen terug naar Corvara en het hotel. Dit bracht een totaal van 108 kilometer en 3.000 hoogte meters op de fietscomputers. Voor de andere coureurs die de uitdaging aangingen om de 138 kilometer te voltooien ging de beklimming van de passo Giau van start. Een zware klim, en zeker na de afstand en hoogtemeters die al in de benen zaten. Maar ook deze beklimming werd afgevinkt. Er lag nog één beklimming op ons te wachten, en wel de beklimming van de passo Falzarego/Valparola. Vanuit de top van de passo Valparola was het afdalen naar Corvara en het hotel. De cijfers die waren af te lezen van de navigatie systemen logen er niet om, 7 uur effectief op de fiets, 135 kilometer met 4.000 hoogte meters. De eerste fietsdag was een feit, en wat een geweldige dag hebben wij gehad.
Tweede fietsdag zondag 25 juni
Na een geweldige eerste fietsdag werden er in de avond weer de laptop en uitgeprinte routekaarten bijgenomen om te overleggen welke route er op dag 2 gefietst zou worden. Er werd gekozen om de route over de passo Fedaia te fietsen vanuit Caprile. Om in Caprile aan te komen gingen we eerst wederom over de passo Campolongo, de afdaling in en vanuit Arabba in een lange afdaling naar Caprile. De eerste 9 kilometer van de beklimming zijn erg aangenaam, de stijgingspercentages blijven in dit eerste deel onder de 7%. Helaas was de “Serrai di Sottoguda” gesloten. Dit is een geasfalteerd pad wat langs een riviertje zich tussen 2 rotswanden in zich een weg omhoog kronkelt. Dit pad mag door fietsers enkel omhoog gefietst worden. Gezien deze afsluiting hebben wij de klim voortgezet over de hoofd weg. En dan de laatste 5 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van boven de 11%. Op de eerste, bijna rechtdoor lopende strook, lijk je niet vooruit te komen. Percentages van 16% stijging komen in beeld op de fietscomputers. Het is een waar gevecht met de zwaartekracht, bij iedere omwenteling van de trappers, die echter tergend langzaam gaan ondanks dat het kleinste verzet is geschakeld, neem je maar in gedachten dat het weer een omwenteling minder is tot de top. Deze gedachten hou je echter wel ongeveer een half uur lang in je hoofd. Maar naarmate je de top nadert ontvouwt zich de prachtige, ruige berg- en gletsjerwand van de Marmolada. De top van de passo Fedaia ligt bij het stuwmeer waar verassend weinig water in stond. Iedereen die op de top aankwam had zijn eigen verhaal over deze beklimming. Over een ding waren we het met zijn alle eens, dit was een bruut laatste gedeelte van de klim. De uitzichten van het panorama werd door een ieder geabsorbeerd en een plaatsje gegeven in het geheugen, waarna we konden genieten van een mooie afdaling naar de plaats Canazei. Hier werd de inwendige mens versterkt met een pasta of gebak op een mooi terras in het centrum van dit pittoreske dorp.
Na dit genieten werden de helmen en brillen weer opgezet en werden de schoenen weer ingeklikt in de pedalen en werd met de beklimming van de passo Pordoi gestart. Bij de splitsing naar de passo Sella en de passo Pordoi, waar een monument is geplaatst voor Fausto Coppi een Italiaanse wielrenner die maar liefst 5 eindzeges in de ronde van Italië boekte, sloegen wij rechtsaf en vervolgden de klim naar de passo Pordoi. Na de top van de passo Pordoi dalen we weer af naar Arabba en gaan vanuit hier starten met de beklimming van de passo Campolongo om zo weer terug te fietsen naar Corvara en ons hotel. Ook dag twee bracht ons weer een geweldige fietsdag, 88 kilometer en 2.500 hoogte meters zijn cijfers waar iedereen weer trots op is.
Derde fietsdag maandag 26 juni
Voor vandaag zijn er verschillende routes gekozen om te fietsen door een ieder. Zo fietsen Erwin, Jos Reinders, Roger, Mark, Chris en Robert een ronde van 52 kilometer met 1.280 hoogte meters. Zij krijgen als eerste de beklimming van de passo Valparola voor de wielen. Vanuit het hotel is het eerst afdalen naar de plaats La Ila vanwaar men rechts afslaat en de hoofdweg verlaat om aan de klim te beginnen. Vanuit de top van de passo Valparola werd er afgedaald naar de top van de passo Falzarego om vervolgens verder af te dalen naar de plaats Cernadoi Belluno. Vanuit hier werd er naar Arabba gefietst over een mooie ligt oplopende weg. In Arabba aangekomen kon men zich weer opmaken voor de beklimming van de passo Campolongo, waarna de top bereikt te hebben men weer afdaalde naar het hotel in Corvara.
Stefan, Frank Martens, Frank Zeetsen, Jos van Leeuwen, Jos Bongers en Roy hadden voor deze dag een andere route op de planning. Het vertrek vanuit het hotel was wel heel aangenaam, de eerste 18 kilometer waren in dalende lijn tot de plaats Piccolino Bolzano waar we links af sloegen en de hoofdweg SS244 verlieten. De windjackjes en windvestjes konden uitgetrokken worden en in de achterzakken opgeborgen worden. De ketting werd voor van het grote tandwiel naar het kleine tandwiel geschakeld en ook aan de achterzijde werd de ketting verplaatst van het kleinste tandwiel naar het grootste tandwiel., het werd weer klimmen geblazen. De stijgingspercentages schoten weer omhoog en bleven al snel steken in de tientallen, de beklimming van de passo Delle Erbe was een feit. Ook deze beklimming was ondanks het afzien onvergetelijk. Op de top van de 1.987 hoge pas hadden we een schitterend uitzicht op de ruige rotsformatie van de Peitlerkofel. Na een welverdiende cola ging het verder de afdaling in. Het was genieten in deze afdaling, de zon scheen volop, de temperatuur steeg langzaam tot waardes boven de 30 graden en we daalden af over smalle bergwegen vanwaar we zo het dal inkeken. Het was tot in tegenstelling tot eerdere dagen in deze regio heel erg rustig. Op een lokale boer en andere verdwaalde fietser na kwam je hier niemand tegen en fietsten we door pittoreske dorpjes. Tot aan de plaats Passua Bolzano bleef het op en neer gaan en zaten er nog enkele venijnige klimmen verborgen in deze route. Vanuit Passua Bolzano konden we ons klaar maken voor de laatste klim van de dag, de beklimming naar de passo Gardena. Met temperaturen boven de 30 graden werd deze klim voor sommige een echte kwelling, maar ondanks dat kwamen we allen op de top van de passo Gardena waarna de afdaling naar Corvara en het hotel een welkome afwisseling was. Deze schitterende route bracht 110 kilometer en 2.920 hoogte meters op de tellers.
Vierde fietsdag dinsdag 27 juni
Ook vandaag stonden er verschillende routes op de planning. Voor de groep die gisteren de ronde van de passo Delle Erbe en de passo Gardena hadden gefietst hebben deze dag besloten om een kortere route in te plannen, een zogenaamde “koffie” rit. De route die gekozen was betrof de Sella ronde, tegen de klok in dus linksom. Gezien de kilometers van 52 kilomer een echte koffie rit, maar de hoogtemeters van 1.600 hm gaven toch echt aan dat je niet echt van een koffie ritje kon spreken. De ronde van deze mannen ging dan achtereenvolgens over de passo Gardena, passo Sella, passo Pordoi en de passo Campolongo. Gezien de relatief korte route hebben deze mannen in de middag kunnen relaxen en onder andere gebruik kunnen maken van de wellness faciliteiten van het hotel.
De andere coureurs gingen vandaag voor de beklimming van de tre Cime de Laveredo tot aan de Rifugio Auronzo, een berghut aan het einde van de beklimming. Op de top van deze beklimming was dit jaar de finish gelegen van de 19 etappe van de Giro ‘d Italia, die werd gewonnen door de Colombiaan met de mooie naam Santiago Buitrago Sanchez in dienst van Bahrain Victorious. Er was besloten om het eerste gedeelte met de door ons gehuurde bus af te leggen. De bus werd vervolgens op de top van de tre Croci neergezet waarna de fietsen werden uitgeladen en men zich klaarmaakte voor het vertrek. Het eerste gedeelte was dus bergaf alvorens men begon aan de beklimming van de tre Cime de Laveredo. Het is een niet te onderschatten klim, vanaf het beeldschoon gelegen Lago Misurina op een hoogte van 1.700 meter gaat de klim in 7,5 kilometer naar de 600 meter hoger gelegen Rifugio Auronzo. Na een stuk vals plat omhoog tot aan het tolstation, waar fietsers overigens niet hoeven te betalen, begint de finale van 5 kilometer boven de 10% stijgingspercentage. Het lange rechte stuk werdt steeds zwaarder evenals de serie bochten naar de top. Aan gekomen bij de Rifugio Auronzo bracht ons dat ook gelijk naar het dak van deze fietsweek, de op 2.333 meter boven zeeniveau gelegen hut is het hoogste punt wat we deze week bereikt hebben. Nadat de hartslag van een ieder weer wat gezakt was tot normalere waardes vielen de monden open van bewondering, wat een fenomenaal uitzicht had je vanuit dit punt. Het woeste bergdecor was de moeite van alle inspanningen meer dan de moeite waard, en het afzien om hier te geraken werd al snel vergeten. Na al dat genieten ging de tocht weer verder. Gezien de Rifugio Auronzo aan het einde van de verharde weg is gelegen ging het over dezelfde weg terug tot we weer aankwamen bij de hoofdweg waar de route rechtsaf werd voortgezet. Vervolgens werd er een ronde gefietst over een mooie brede weg door voornamelijk bosgebied. Via de plaatsen Schlodderbach, Cimabanche naar de grotere plaats Cortina d’ Ampezzo. Vanuit Cortina d’ Ampezzo werd de beklimming genomen naar de passo tre Croci waar de bus geparkeerd stond. Nadat iedereen was gearriveerd bij de bus werden de fietsen vakkundig ingeladen en werd er met de bus koers gezet naar het hotel. Deze route bracht 56 kilometer met 1.500 hoogte meters op de tellers.
In het hotel was het allemaal erg goed geregeld. Iedere avond om 19.15 uur konden we aan tafel om eerst een bord goed vol te stapelen aan de saladebar, en hierna iedere keer verwend te worden met een 3 gangen menu.
Vijfde fietsdag woensdag 28 juni
Vandaag maakte een groot gedeelte van de groep zich op voor de beklimming van de passo Giau. Om aan deze beklimming te kunnen beginnen moest eerst de passo Campolongo overwonnen worden waarna het omlaag ging naar de voet van de beklimming van de passo Giau. Een hele geleidelijke klim lag voor de wielen van 9,7 kilometer, maar wel met een gemiddelde stijgingspercentage van 9,4%, een ware beproeving dus. Ook hier kwamen alle coureurs boven, de een fluitend en vond de klim wel meevallen, de ander kwam met wat meer puffen en blazen boven. Maar eenmaal boven was het uitzicht weer overweldigend. De tocht werd voortgezet en de beklimming van de passo Falzarego werd ook afgevinkt. De passo Valparola ligt eigenlijk in het verlengde van de passo Falzarego, vanuit de passo Falzarego is het nog een klim van een goede 1,5 kilometer en dan bereik je de top van de passo Valparola. Na deze pas was het afdalen geblazen naar Corvara en naar het hotel, deze ronde was 89 kilometer met 2.300 hoogte meters.
Stefan en Roy hadden een andere route gepland. Na de verhalen gehoord te hebben van de beklimming van de tre Cime de Lavaredo die door een groot aantal renners gisteren gefietst was, moesten Stefan en Roy dit ook met eigen ogen zien. Zij vertrokken echter met de fiets vanuit het hotel, wat inhield dat zij eerst de passo Valparola over moesten om dan af te dalen naar Cortina ‘d Ampetzo. Vanuit deze plaats werd dezelfde route gefietst als de renners gisteren. Dus over de passo Tre Croci en dan ook de befaamde beklimming van de tre Cime de Lavaredo. Ook deze mannen stonden bij de Refugio Auronzo op 2.333 meter boven zeeniveau met open mond te genieten. De tocht werd voortgezet om na de ronde weer terug te keren in de plaats Cortina d’ Ampezzo. Na nog wat koolhydraten in de vorm van een bord spaghetti naar binnen gewerkt te hebben ging het over dezelfde weg terug naar het hotel als dat we gekomen waren, dus over de passo Valzarego. Na 6 uur en 20 minuten effectief op de fiets kwamen deze 2 coureurs na 127 kilometer en 3.380 hoogte meters aan bij het hotel. Ook bij hun moest de dag nog eventjes bezinken, want wat een indrukken, landschappen en rotsformaties hadden zij weer op het netvlies gekregen.
Zesde fietsdag donderdag 29 juni
De laatste fietsdag was alweer aangebroken. Na het overheerlijke ontbijt werd de fietskleding weer aangetrokken en werden de fietsen weer vanuit de kamer of balkon meegenomen naar onderen. Je leest het goed, het was in dit hotel geen enkel probleem om door de lobby en in de lift de fiets mee te nemen naar de kamer, waar de fietsen veilig konden worden neergezet. Om 9.00 uur stond iedereen, de een wat fitter als de ander, weer gereed voor vertrek. De banden waren voor de laatste keer op de juiste spanning gepomp, de ketting kreeg voor de laatste keer een druppel olie of wax en de navigatiesystemen waren voor de laatste keren geheel opgeladen.
Vandaag begon de route met de beklimming van de passo Gardena, waarna afgedaald werd en de passo Sella weer werd op gefietst. Ondanks dat we deze beklimmingen al vaker gefietst hadden deze week blijft het fascinerend om deze beklimmingen te mogen fietsen. Het is iedere keer weer anders als je om je heen kijkt, en het decor van rotsen en bergen in deze regio verveelt nooit. Vanaf de passo Sella daalden we af naar de plaats Canazei, waar vanuit de klim naar de passo Feraia werd begonnen. De beklimming van de passo Fedaia is vanuit Canazei een heel stuk aangenamer dan vanuit de andere kant, wat wel zeer welkom was op deze laatste fietsdag. De steile kant van de passo Fedaia werd afgedaald en we fietsten van de plaats Saviner di Laste naar Arabba om voor de laatste keer de passo Campolono over te fietsen naar Corvara en het hotel. Sommige coureurs hebben op deze dag nog net een andere beklimming aan deze route toegevoegd zodat een ieder deze laatste fietsdag in steil kon afsluiten.
Als schrijver van dit verhaal heb ik in mijn hoofd om te schrijven dat er eigenlijk geen woorden zijn om op te schrijven hoe mooi dit gebied is. Ik denk nu gelijk van waarom heb ik het voorgaande dan allemaal opgeschreven……..ik kan beter vermelden dat je niet met genoeg woorden kunt opschrijven hoe mooi dit gebied is, je moet het eigenlijk met je eigen ogen zien en het zelf beleven. Met dit verslag van de fietsweek van 2023 heb ik getracht een mooi naslagwerk te maken voor de mannen die hebben deelgenomen aan de fietsweek. Aan de andere kant heb ik ook geprobeerd om de lezer een inzicht te geven van wat we tijdens een fietsweek zoal doen en geprobeerd om de perfecte sfeer over te brengen naar de lezers. Ik heb dit verslag met veel plezier geschreven en zo de gehele week weer een keer kunnen herbeleven.
Het was een top week in een gebied wat echt een walhalla is voor fietsers die van afzien, klimmen, dalen, echte Italiaanse cappuccino, lekker eten en van ongelofelijke landschappen houden. De weergoden waren ons heel erg goed gezind deze week, het was prachtig weer en er is zelfs geen enkele regendruppel uit de lucht komen vallen. De heen en terug reis zijn zonder problemen verlopen, al hebben we met de terugreis op vrijdag 30 juni wel behoorlijk wat vertraging gehad in verband met de drukte op de autosnelwegen. Ook tijdens al de gefietste kilometers hebben zich gelukkig geen incidenten voorgedaan en zijn we zelfs bespaard gebleven van ook maar een lekke band. Het was weer een week die bij alle deelnemers een prominente plaats in het geheugen krijgt. Om op deze manier onze geliefde hobby te mogen uitvoeren is in mijn ogen een voorrecht.
Als afsluiting wil ik iedereen bedanken voor deze onvergetelijke week, de grappen, het geouwehoer, de tips en tricks, de motiverende woorden onderweg en zeker de plezierige omgang met een ieder. Op naar de fietsweek van 2024.
Roy Teeuwen
Reactie schrijven